-
1 wyniszczyć
глаг.• выморить• искоренять• истребить• истреблять• удалять• уничтожать• уничтожить* * *wyniszcz|yć\wyniszczyćony сов. 1. истребить, уничтожить;2. (doprowadzić do upadku) разорить; опустошить; 3, (wycieńczyć) изнурить, истощить* * *wyniszczony сов.1) истреби́ть, уничто́жить2) ( doprowadzić do upadku) разори́ть; опустоши́ть3) ( wycieńczyć) изнури́ть, истощи́ть -
2 załam|ać
pf — załam|ywać impf (załamię — załamuję) Ⅰ vt 1. (zagiąć) to bend [karton, okładkę] 2. (wgnieść) to cause [sth] to collapse [most]; to cause [sth] to cave in [dach] 3. (doprowadzić do rozpaczy) to depress- śmierć żony załamała go całkowicie the death of his wife totally depressed him- nie załamuj mnie! pot. give me a break, will you?! pot.4. (doprowadzić do upadku) to end- zwycięstwo pod Grunwaldem załamało potęgę krzyżacką the victory at Grunwald broke the Teutonic Knights’ power5. Fiz. (wywołać refrakcję) to refract [światło, falę elektromagnetyczną] Ⅱ załamać się — załamywać się 1. (zgiąć się) [karton, materiał] to bend 2. (zawalić się) [dach, sklepienie] to cave in; [most] to collapse; [lód] to break 3. (stracić odporność psychiczną) [osoba] to break down 4. (zmienić nagle ton) [głos] to crack- głos mu się załamał ze wzruszenia his voice cracked with emotion5. (ulec pogorszeniu) [ofensywa, rynek] to collapse 6. Fiz. (ulec refrakcji) [światło, fala elektromagnetyczna] to refractThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > załam|ać
-
3 ruina
* * *f.1. (= stan zniszczenia, upadku) decay, ruin, disrepair; doprowadzić kogoś do ruiny lead to sb's ruin, ruin sb, bring sb to ruin; doprowadzić coś do ruiny bring sth to ruin; popaść w ruinę fall into ruin l. disrepair, decay; chylący się ku ruinie run-down, tumble-down.2. (= coś zniszczonego) ruin; ruina człowieka przen. a wreck of a person.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ruina
-
4 wyk|ończyć
pf — wyk|ańczać, wyk|ończać impf Ⅰ vt 1. (doprowadzić do końca) to finish, to complete- wykończyć mieszkanie to put the finishing touches to a flat- wykończyć pracę w terminie to complete work on time- być na wykończeniu [praca] to be close to completion2. (zużyć) to use up- wykończył całe zapasy cukru he used up all the sugar supplies3. pot. (zabić) to finish off- mafia wykończyła paru swoich przeciwników the mafia did in several of its adversaries pot.4. pot. (zniszczyć) to finish- choroba zupełnie ją wykończyła the illness turned her into a wreck- ta praca mnie wykańcza this work is exhausting me- być na wykończeniu [osoba] to be close to deathⅡ wykończyć się — wykańczać się, wykończać się 1. pot. (doprowadzić się do upadku) to run oneself into the ground 2. (wyczerpać się) to run out- wszelkie zapasy już im się wykończyły all their supplies have run out3. (niszczyć) to destroy a. exhaust each other- wykańczać się kłótniami/złośliwościami to exhaust each other with arguments/maliciousnessThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyk|ończyć
-
5 ruina
ruina [ruina] fdoprowadzić firmę do ruiny eine Firma in den Ruin führen [ lub zugrunde richten]doprowadzić zdrowie do ruiny die Gesundheit ruinieren -
6 upadek
( przewrócenie się) fall; (sztuki, moralności) decadence, decay; ( klęska) downfall* * *mi- dk-1. (= przewrócenie się) fall, drop, tumble, collapse; upadek na plecy ( w zapasach) backfall; upadek na deski boks dive.2. (= spadnięcie) fall; (z konia, roweru) spill.3. (= podupadnięcie) deterioration, decay, demise; (obyczajów, miast) decline; chylić się ku upadkowi be on the decline, be on the brink of ruin.4. (= klęska) downfall, fall, overthrow; upadek gospodarczy economic crash; upadek komunizmu collapse of communism; doprowadzić do czyjegoś/własnego upadku engineer sb's/one's own downfall; wzlot i upadek rise and fall; wzloty i upadki ups and downs, highs and lows.5. (= niemoralne postępowanie) downfall; upadek człowieka Bibl. the Fall of Man.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upadek
-
7 przyw|ieść
pf — przyw|odzić impf (przywiodę, przywiedziesz, przywiódł, przywiodła, przywiedli — przywodzę) vt książk. 1. (przyprowadzić) [osoba, ścieżka, strumień] to bring; [pragnienie, chęć] to drive- przywiedli go przed oblicze króla he was brought before the king- droga, która przywiodła ich do miasteczka the road that brought them to the town- przywiódł ich tutaj głód they were driven here by hunger- co cię tu przywiodło? what brought you here?2. (doprowadzić) to drive- przywieść kogoś do szaleństwa to drive sb mad- przywieść kogoś do rozpaczy to drive sb to despair- przywieść kogoś do upadku to be sb’s downfall■ przywodzić komuś na myśl kogoś/coś to make sb think of sb/sth- to mi przywodzi na myśl moje dzieciństwo it makes me think of my childhoodThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyw|ieść
-
8 ruin|a
Ⅰ f 1. (zdewastowany budynek) ruin- dom był kompletną ruiną the house was a complete ruin2. (stan upadku, dewastacji) ruin- ruina gospodarki economic ruin- leżeć w ruinie [kraj, miasto, budynek] to be in ruins a. a state of ruin- popaść w ruinę [budynek] to fall into ruin- firmie grozi ruina the company is on the brink of (financial) ruin- doprowadzić przedsiębiorstwo/swoje zdrowie do ruiny to ruin a company/one’s health3. przen. (wycieńczony człowiek) wreck- ruina człowieka a wreck of a man- ruina siebie samego a wreck of his/her former selfⅡ ruiny plt ruins- ruiny średniowiecznego zamku the ruins of a medieval castleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ruin|a
См. также в других словарях:
utrupiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, utrupiaćam, utrupiaća, utrupiaćają, utrupiaćany {{/stl 8}}– utrupić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, utrupiaćpię, utrupiaćpi, utrupiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… … Słownik języka polskiego
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
dno — 1. Beczka, studnia, worek bez dna «o kimś lub o czymś, w co wkłada się dużo pracy, pieniędzy bez widocznego efektu»: Stęknął boleśnie: – Jesteście jak beczka bez dna! A czasy ciężkie. Złoto? Skąd ja mam wziąć dla ciebie złota? J. Dobraczyński,… … Słownik frazeologiczny
obrócić — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… … Słownik frazeologiczny
obracać — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… … Słownik frazeologiczny
przyprowadzić — dk VIa, przyprowadzićdzę, przyprowadzićdzisz, przyprowadzićwadź, przyprowadzićdził, przyprowadzićdzony przyprowadzać ndk I, przyprowadzićam, przyprowadzićasz, przyprowadzićają, przyprowadzićaj, przyprowadzićał, przyprowadzićany 1. «prowadząc ze… … Słownik języka polskiego
przywieść — dk XI, przywieśćwiodę, przywieśćwiedziesz, przywieśćwiedź, przywieśćwiódł, przywieśćwiodła, przywieśćwiedli, przywieśćwiedziony, przywieśćwiedzeni, przywieśćwiódłszy przywodzić ndk VIa, przywieśćdzę, przywieśćdzisz, przywieśćwódź, przywieśćdził,… … Słownik języka polskiego
ruina — ż IV, CMs. ruinanie; lm D. ruin 1. zwykle blm «stan upadku, zniszczenia, krach majątkowy, finansowy» Ruina gospodarcza, finansowa, majątkowa. Doprowadzić zdrowie do ruiny. Miasto, budynek w ruinie. Komuś, czemuś, np. przedsiębiorstwu, grozi ruina … Słownik języka polskiego
stoczyć — dk VIb, stoczyćczę, stoczyćczysz, stocz, stoczyćczył, stoczyćczony staczać ndk I, stoczyćam, stoczyćasz, stoczyćają, stoczyćaj, stoczyćał, stoczyćany 1. «tocząc zsunąć coś z góry, zepchnąć w dół» Stoczyć kamień do rowu. Staczać beczki po pochylni … Słownik języka polskiego
zapuścić — dk VIa, zapuścićpuszczę, zapuścićcisz, zapuścićpuść, zapuścićcił, zapuścićpuszczony zapuszczać ndk I, zapuścićam, zapuścićasz, zapuścićają, zapuścićaj, zapuścićał, zapuścićany 1. «wprowadzić, włożyć, wbić coś do wewnątrz czegoś, umieścić coś w… … Słownik języka polskiego
